Ciocia Agatka rozwiewa wątpliwości - ślubne przesądy

   Jutrzejszej nocy będę bawiła się pysznie na wieczorze panieńskim a tydzień później „wydawać” będę moją studencką kumpelę. Na szczęście trafiła w dobre, opiekuńcze męskie ręce, więc nie będę musiała siłą odciągać ją od ołtarza. Miesiąc później „wydaję” moją najlepszą przyjaciółkę i ta trafiła w jeszcze lepsze męskie ręce, więc i tutaj będę im kibicowała. I to z pierwszego rzędu.

   Jako, że w drugim przypadku dzierżyć będę ciężkie zadanie bycia świadkową, poczyniłam badania terenu, polegające na tym, aby sprawdzić jakie są ślubne przesądy. Naiwnie myślałam, że wszystko zamyka się w „coś niebieskiego, coś pożyczonego i coś starego”. Ha, nic bardziej mylnego. Jeśli martwicie się, bo nie znacie więcej niż pięciu przesądów to spokojnie – ciocia Agatka zaraz wam wszystko ładnie opisze.
 
   (Mam dziwne przeczucie, że "Ciocia Agatka rozwiewa wątpliwości - ..." stanie się nowym cyklem na blogu.)

   Przede wszystkim – w nazwie miesiąca musi być litera R. Moja koleżanka, która ślub ma w kwietniu próbowała ostatnio mi wmówić, że tam „r” jest, ale mimo że wierzyła w to z całej siły, na mnie to nie podziałało. Pech chce, że żadna z moich koleżanek życiowych ani ja sama nie bierzemy ślubów w miesiącach z literką R. Cóż, spotkamy się wszyscy na sali sądowej.

    Najlepiej jeśli ślub ma miejsce w kościele, w której chrzczona była panna młoda– pech chce, że od momentu moich chrzcin to momentu obecnego, miasto moje wybudowało mi nową parafię, zaraz pod samym blokiem. Kurdę a jeśli ściągnę tutaj księdza, który mnie chrzcił, to przesąd będzie zachowany? 

   Nie zaleca się ślubu w czasie adwentu, Wielkiego Postu oraz w Prima Aprilis– ha, co do tego ostatniego to się zgodzę. Pierwsza kłótnia a małżonek wypomni, że skoro ślub był 1 kwietnia to on żartował z całą tą przysięgą. I po ptokoch, jak to mówi sąsiadka moja.

   Osoba, która zakłada młodej welon, musi być panną– ha! Przez rok mogę jeszcze zakładać welony komu popadnie. Później sorry, nie dotknę się do żadnego, choćby się waliło i paliło!

   Tradycyjne coś białego, niebieskiego, starego, pożyczonego i nowego – coś białego (jak na przykład suknia) oznacza czystość (haha, nie oszukujmy się dziewczęta!) i wierność. Niebieski zapewnia potomstwo i wierność małżonka (widzicie? Nie miałam o tym pojęcia a podświadomie już zdecydowałam, że u mnie kolorem przewodni będzie niebieski.) Coś pożyczonego nie może być tylko pożyczone – musi być pożyczone od osoby szczęśliwej w małżeństwie – i tutaj się zaczynają schody, bo takich osób to ze świecą szukać. Coś nowego gwarantuje bogactwo – ciekawe czy o ile droższa nowa rzecz, tym większe bogactwo?

   Panna Młoda nie może mieć nic różowego, to przynosi pecha. Więc przykro mi kochane, ale różowa suknia ślubna odpada, bo z nieba zaczną lecieć żaby. A szarańcza zeżre cały wiejski stół.

   Nie należy przymierzać obrączek przed ślubem, przynosi to pecha – czyli trzeba żyć w strachu czy aby na pewno pasują. Ale co tam, przynajmniej lekka adrenalina będzie stała z wami pod ołtarzem. Obrączka na środkowym placu wróży zdradę – nie zostało niestety sprecyzowane czyją. Może jakieś dalekiej ciotki?

   Dobrym znakiem jest zobaczenie sroki lub gołębia latającego na niebie w czasie drogi do kościoła – kurde, chyba będę musiała zrobić rundkę po mieście, bo że do kościoła mam 3 minuty drogi, to ciężko będzie wypatrzyć ptactwo. Majowa koleżanka też ma dość blisko i może nie zauważyć gołębi. Ale od czego ma mnie? Będę rzucała ziarno pod kościołem, co by się zleciało całe stado. Pech, że kruki i wrony przynoszą pecha, więc będę musiała jakoś je eliminować. Jakieś pomysły?

   Jeśli czegoś się zapomniało, nie można wracać po to samemu – należy wysłać kogoś z rodziny. To mi się podoba, że będę mogła się innymi wyręczać. Gorzej jak tata będzie musiał wracać po tampony czy coś równie dla tatów wstydliwego.

   W sukni ślubnej powinny zaszyte być: kryształek cukru i okruszek chleba a w bucie powinien znaleźć się pieniążek włożony przez przyszłego męża, co ma zapewnić dostatek – nie dość, że znalezienie wygodnych butów graniczy z cudem, to w dodatku jeszcze dobrowolnie mam tam wsadzić pieniądz – a znając mojego narzeczonego to najchętniej włożyłby tam pięciozłotówkę, co by ten dostatek był spory.

   Łzy Panny Młodej podczas ślubu oznaczają szczęśliwe życie– płaczcie ile się da! Jak nie wzruszy was ceremonie to pomyślcie o bezdomnych kotkach czy osieroconych wiewiórkach.

   Jeżeli rąbek sukni przykryje podczas ceremonii but Młodego, to oznacza to, że rządzić w domu będzie Młoda– czyli inaczej mówiąc: „żegnaj sukienko w typu rybki, witaj princesko!”

   Osoba, która pierwsza wstanie z klęczek przy ołtarzu będzie w związku dominować – o, to będzie taka dodatkowa gimnastyka przed ołtarzem, żeby wyprzedzić swojego partnera!

   Osoba, która zbierze więcej monet rzuconych przez gości, będzie zajmowała się domowym budżetem – ha, co tam goście, trzeba upaść na kolana i zbierać, zbierać! Gorzej jak chce się wspólnie zajmować budżetem – będziecie musieli liczyć czy macie równą uzbieraną kwotę.

   Życzenia złożone przez przypadkową osobę zapewniają szczęście i gwarantują powodzenie w życiu– mogę się zatrudnić jako „przypadkowy gość” i za opłatą 9,99 złotych netto składać młodym przypadkowe życzenia. Znalazłam niszę w biznesie!

   Rzucanie w młodych ryżem gwarantuje szybkie rodzicielstwo– w sumie nic dziwnego, wystarczy spojrzeć ilu chińczyków jest na świecie.

   Plątające się nogi podczas pierwszego tańca Młodych oznaczać będą to, że nie będą zgodni w małżeństwie– kursie tańca, przybywamy! Bo inaczej już teraz możemy drukować papiery rozwodowe, jako że mamy wspólnie cztery lewe odnóża. Przy czym ja mam zgrabniejsze.

   W czasie wesela nie można zdejmować obrączek, bo „można je zdjąć na zawsze” - czyli nie wolno reagować na nawoływania „pokaż, pokaż, pokaż jaki masz grawer!” Ni cholery, pocałuj się w piętkę, nie wolno, wara od mojego serdecznego palucha!