Jestem w tym wieku, kiedy wszędzie dookoła pojawiają się dzieci; jednym z głównych problemów rodziców jest to, jak nazwać tą małą istotę, którą się przywołało na świat. Kolejne koleżanki zastanawiały się nad Adami, Stasiami, Frankami, Szymkami i Danusiami i zaczęłam trochę o znaczeniu tych imion czytać. Teraz wkręciłam się w temat i dzisiaj będę was nękać. Bo imiona naprawdę mają moc.
Zauważyliście, że dużo osób mówi, że chcą nadać swojemu dziecku polskie, tradycyjne imię, jak Janek, Franek, Józef, Jerzy, Antoni, Urszula czy też Anna? Tyle, że żadne z tych imion nie jest pochodzenia polskiego. Sam Jan Miodek napisał, że nasze rodzime imiona to jedynie Stasiek, Bronek, Bogusław, Bolesław, Bogdan, Wojciech, Kazimierz, Sławomir, Mirek, Wacław, Władysław czy Bożena. Tyle, koniec, finito. Wszystkie inne imiona, jakkolwiek tradycyjnie by nie brzmiały, nie są imionami słowiańskimi.
Narzeczony mój zawsze powtarza, że on syna chciałby nazwać Świętopełek, bo to piękne, słowiańskie, tradycyjne imię. Ja mu zawsze wtedy odpowiadam, że w takim razie doczłapię do tego urzędu stanu cywilnego zaraz po porodzie, cała zakrwawiona i obolała i sama wypełnię wszystkie dokumenty, bo za nic nie czuję się przyszłą matką Świętopełka.
Bardzo popularne jest ostatnio nadawanie synom imienia Antoś; kiedyś było to imię, które brzmiało jak zaklęcie, chociaż przecież niezwykle religijne; jako że święty Antoni jest patronem rzeczy zgubionych, to osoba nosząca jego imię, powinna dobrze się odnaleźć na tym świecie, prawda? Mi zawsze się osoby o tym imieniu kojarzyły jako ktoś poważny, stateczny, ale jednak cicho drwiący sobie z życia i z rozmówców, którzy uważają, że oto dostąpili zaszczytu rozmawiania z kimś mądrym i wszechwiedzącym.
Dużo jest też Franciszków i nic dziwnego, bo jak powiedział sam Michał Ogórek, Franciszek z Asyżu to najpiękniejszy święty, bo wolał się ogołacać niż ubogacać. I nie rozumiem fenomenu imienia Gabriel, bo mi jakoś dźwięczy ono w uszach i już bardziej podoba mi się jego rosyjski odpowiednik – Gawryła. Bardziej męsko, prawda?
Mało jest za to ostatnio Sławomirów i być może to dlatego, że podobnie jak mi, to imię kojarzy się z PRL-em i traktorem. Nie wiem, dlaczego, nie pytajcie, po prostu taki mam obraz w głowie, gdy myślę o Sławkach. A przecież według znaczenia to osoby, które dokonują cudów, artyści o wszechstronnym umyśle, pewni siebie, ambitni i nie przejmujący się porażkami. Samo znaczenie imienia oznacza „ten, który zdobywa sławę poprzez pokój”.
 |
| Dla zainteresowanych tematem - polecam. |
Seria książek Małgorzaty Musierowicz sprawiła, że pokochałam imię Ignacy, bo kojarzyło mi się zawsze z głową rodziny Borejków, oczytanym, miłym, sympatycznym panem, który zawsze miał coś mądrego do powiedzenia i który świat postrzegał nie poprzez pryzmat pieniądza, ale poprzez pryzmat rodziny. Igance są ponoć diablo niezależni, to indywidualiści, którzy śmiało kroczą swoimi ścieżkami, nie obawiając się ostracyzmu ze strony innych; być może dlatego, że tak zajęci są swoimi uczuciami i myślami, że po prostu go nie zauważają?
A wiecie, że Mateusz oznacza to samo co Bożydar czy Teodor? Każde z tych imion tłumaczy się jako „dar Boga”, chociaż trzeba przyznać, że Mateusz brzmi jakoś milej dla ucha niż Bożydar, który mi obecnie kojarzy się tylko ze skeczem kabaretowym.
Z kolei z imieniem Jakub związana jest taka anegdota, że jest to imię łączące wszystkich ze wszystkimi, ponieważ przed laty, kiedy Żydzi zamieszkliwali tłumnie Polskę, nadawano to imię chłopcom zarówno wyznania żydowskiego, jak i chrześcijańskiego. Żadne inne nie było tak często powielane, ale być może spowodowane jest to jego znaczeniem „Bóg go wspiera”. Bo kto nie chciałby być wspierany przez samego Stwórcę?
A wiecie co jest najlepsze? Ludzie zaczytują się w znaczeniu imion, w cechach charakterystycznych dla osób, które je noszą. Szukają tam jakiejś wskazówki, jakimi są, jak powinni się zachowywać, jak powinni czuć. A później często okazuje się, że faktycznie coś w tym jest. Ja na przykład w swoim znaczeniu imienia widzę całą siebie, z wszystkim zaletami i wadami. Jak byk jest napisane we wszystkich tych opracowaniach, że Agaty to kobiety mądre, które potrafią dobrze pisać i mają dystans do siebie i do świata. Są też zaborczymi choleryczkami i czasami najpierw powiedzą, nim pomyślą. Zapomnieli wspomnieć o wielkich pokładach ironii, ale czy coś mogłoby mnie opisywać lepiej?
Moja najlepsza przyjaciółka nosi imię Justyna i według znaczenia powinna być osobą praktyczną, żyjącą w zgodzie z własnymi zasadami – i tak jest, bo kiedy inni dookoła zajadają się niezdrową pizzą, oni zaparza swoje ziółka i wcina brukselkę.
Natomiast moja mama, Magdalena, faktycznie jest dość impulsywną osobą, ale jednocześnie potrafi znaleźć rozwiązanie z niejednej sytuacji. Bywa zaborcza i pewnie to mam po niej, więc nikt nie może mi zarzucić, że to moja wina paskudnej cechy charakteru.
A wasze imiona? Pasują do waszej osobowości? I jak myślicie – to my podświadomie przystosowujemy się do znaczenia naszych imion, czy faktycznie nasi rodzice zrzucili na nas dany los, nazywając nas tak a nie inaczej?