Wiecie, organizacja ślubu to wspaniałe przedsięwzięcie, nie tylko dlatego, że szykuję się do najważniejszego dnia w moim życiu, ale również dlatego, że co i rusz uczę się czegoś nowego. A później mogę przekazać te światłe wiadomości Wam, więc teraz z chęcią zaprezentuję coś, czego ostatnio się nasłuchałam za wszystkie czasy – ślubne zabobony.
Na początek coś z Polski; świadkami na ślubie nie powinna być para, bo to przyniesie im pecha i pewnie nie będą razem – patrzcie, jak genialnie. Jeśli jest ktoś, kogo po cichu nienawidzicie, to po prostu poproście ich na waszych świadków a potem uśmiechajcie się do nich błogo – zabobon sprawę załatwi i się rozstaną szybciej, niż przestaną grać wasze weselne dzwony.
Im więcej szkła stłucze się w trakcie ślubu, tym szczęśliwsze będzie życie pary młodej– nic prostszego, będę tłukła każdą pustą butelkę po wódce. Trzeba w końcu szczęściu jakoś pomóc.
W Szwecji istnieje przesąd, że kobiety, które na wesele przyszły ubrane w czerwone sukienki, mogą być posądzone o spędzenie nocy z Panem Młody– zapamiętam to sobie i będę miała oczy szeroko otwarte. Czerwona sukienka będzie stanowczo zakazana, a co!
We Włoszech podczas wesela Młoda Para je wspólnie z jednego talerza zupę a następnie miód– za zupami nie przepadam, z kolei mój PM chyba nie łączyłby miodu z alkoholem. Także nie będziemy mieli życia pełnego rozkoszy.
W Brazylii świeżo poślubiona żona rzuca figurką św. Antoniego – patrona zaślubin. Panna, która tę figurkę złapie, stanie wkrótce na ślubnym kobiercu – trochę niebezpiecznie, biorąc pod uwagę jej ciężar. Z moim wymierzeniem i szczęściem, to któraś z koleżanek miałaby rozkwaszony nos. Ale jeśli miałaby na sobie czerwoną sukienkę, to się należało krowie jednej.
Fińskim rytuałem jest sauna dzień przed ślubem– ta, jasne. Żeby wszystkie syfy mi powyskakiwały na buzi na drugi dzień. Dzięki bardzo, Finlandio!
W Danii podczas wesela Pan Młody zdejmuje skarpetkę, robi w niej dziurę a potem daje ją Pani Młodej. W ten sposób przekonuje ją do swojej wierności, bo żadna kobieta nie będzie chciała faceta z dziurawą skarpetą– to już wiem, dlaczego mój narzeczony ma wiecznie skarpetki z dziurą! On mnie chce zapewnić o wierności! Kochany!
W Irlandii moc poślubną spędza się w towarzystwie kury przywiązanej do łóżka– znając moją miłość do zwierząt wszelakich to ja bym próbowała odwiązać kurę a potem szukałabym dla niej jedzenia. I po namiętności.
We Francji Panna Młoda idzie pod figurkę Matki Boskiej, by pożegnać się z dziewictwem i zapewnić sobie wierność męża– u nas na Podkarpaciu też jest zwyczaj modlitwy pod figurką Matki Boskiej. Na szczęście o wierność nie muszę się martwić, bo wiecie – skarpetki.
Jutro wybieramy się oglądać obrączki, więc może kilka przesądów i o nich?
Gładkie obrączki oznaczają spokojne życie, rzeźbione zaś – przeciwności losu w małżeństwie– i już narzeczonego na wierzchu, bo jemu się marzą gładkie a mi rzeźbione. Kruca fix.
Obrączka wykonana ze złota żółtego oznacza wierność, złota białego – miłość, platyny – przyjaźń, a tytanu – trwałość związku małżeńskiego– my stawiamy na białe złoto, więc co jak co będziemy się kochać. A wierność, to wiecie – skarpetki.
Ważny jest rozmiar obrączki. Za ciasta może oznaczać dominację jednego z partnerów, za luźna wróży szybki rozpad małżeństwa– jak się jest w ciąży to się tyje i wtedy obrączka jest za ciasna. Ha! Szach – mat, mogę wtedy dominować do woli i nikt mi nic nie powie.
W małżeństwie będzie rządził pan młody tylko wtedy, gdy wsunie pani młodej obrączkę do samego końca palca– kochanie, także tego, no wiesz.
To już kiedyś pisałam, ale napiszę raz jeszcze, bo bardzo mi się podoba. Masajska przysięga ślubna:
"Niech się wykrwawię, niech mnie piorun roztrzaska, niech mnie zeżre krokodyl, niech ogłuchnę i oślepnę, niech stanę się żebrakiem, jeśli oszukam lub opuszczę żonę"