Dawno już nie było żadnego zestawienia a że dzisiaj mnie natchnęło, postanowiłam stworzyć subiektywny przegląd typów bohaterek występujących w literaturze.Oczywiście nie bierzcie tego na poważnie – powinnam chyba zmienić nazwę bloga na „niepoważnie” żeby nie musieć wam tego powtarzać co i raz.
Dziennikarka– mój „ulubiony” typ. Od lat zadaję sobie to pytanie, dlaczego większość książkowych bohaterek – szczególnie polskich – pała się zawodem dziennikarki? Na świecie istnieje tyle możliwości, ale nie! Większość z nich musi pisać artykuły do gazet.
Tyle dobrego w tym typie, że dzieli się on na dwa odłamy:
- dziennikarkę spełnioną, która bryluje w swojej redakcji i pisze najbardziej chwytliwe z tekstów i bywa wysyłana do samego Białego Domu tudzież na Wiejską, aby poprzebywać razem z władzą i przeprowadzić ekskluzywne wywiady;
- dziennikarkę niespełnioną, która pisze nekrologi tudzież redaguje teksty bardziej asertywnych i zdolnych kolegów. Ten typ zazwyczaj nosi okulary, długie bure spódnice do ziemi i z godnością znosi swój los – do momentu, gdy poznaje Księcia Z Bajki, który odmienia jej życie.
Czasami dziennikarka ewoluuje niczym Pokemon i zostaje autorką książek!
„Młodzieżówka”- czyli większość bohaterek występujących w książkach dla nastolatków. Zwyczajna dziewczyna, jakich wiele, rozkwita pod wpływem swojego ukochanego. Nagle okazuje się, że posiada ona: nadnaturalne moce/ niezłomny charakter/ wybitny talent/ gen odpowiedzialny za bycie wampirem (niepotrzebne skreślić) i jej życie zmienia się diametralnie. Oczywiście w międzyczasie rozstaje się ona z miłością swojego życia za sprawą jakiejś niewyjaśnionej głupoty, by po kolejnych pięćdziesięciu stronach rzucić się mu w ramionach i wyczarować wspaniały happy end.
Piękna i ślepa - ten typ uważa się za szarą myszkę, która niczym w tłumie się nie wyróżnia.I głupi czytelnik wierzy, że bohaterka faktycznie jest taka normalna, jak setki kobiet mijanych na ulicy, do momentu aż bohaterka napotka na swojej drodze lustro bądź zostaje opisana przez innego bohatera. Otóż okazuje się, że zwykle ma ona kształty bogini i lalki barbie w jednym (wiecie, biust i pupa bogini, talia zaś laleczki), piękne brązowe/lazurowe oczy w kształcie migdałów, zgrabny nosek, piękne kształtne wargi i włosy, które zawsze (zawsze!) spływają kaskadą po jej zgrabnych plecach.
Skoro takie bohaterki uważają się za „nijakie” to jak ma się czuć kobieta z krwi i kości, która ma oczy nie w kształcie migdała, ale w kształcie wąskiej zapuchniętej kreseczki a jej włosy nijak kaskady nie przypominają a raczej puch młodych kurczaków?
Niespełniona gwiazda porno– zwykle jest to cicha dziewczyna, która pod wpływem dotyku Tego Jedynego, zamienia się w kocicę, żądną sado- maso i innych wrażeń z pejczem w roli głównej. Często ten typ stroni od mężczyzn, bo w przeszłości został zgwałcony/znieważony/obrażony i boi się wszelkich kontaktów fizycznych. Sto stron później jest już niewyżytą kobietą, której w głowie jedynie twarde trzony i stłumione jęki a całe jej zahamowania zniknęły niczym po wizycie u najdroższego psychologa. Być może autorki książek podpowiadają jak radzić sobie z traumą? Może to pomysł na biznes? Psycholog w łóżku – gwarantujemy zadowolenie z każdej wizyty!
Asertywna i zdeterminowana policjantka – ten typ musi zazwyczaj przebywać wśród samych mężczyzn, którzy jej nie doceniają, bo jest tylko kobietą i powinna gotować obiadki w kuchni. Dlatego bohaterka-policjantka musi być twarda. Musi być bezwzględna. Musi opierać się wszelkim żądzom – chociaż najczęściej i tak ląduje z kimś w łóżku.
Finalnie zawsze łapie złych przestępców a wszyscy później pochylają nad nią głowy w zachwycie, że kobieta dała sobie radę!
Zołza – anty-bohaterka, która na wszystko narzeka, której nic nie pasuje, której życiowym celem jest uprzykrzanie życia innym. Podwaliny jej charakteru są dwojakie; zołza jest nią z powodu bogactwa, które otaczają ją od chwili narodzin i psuje niczym pleśń świeżą mandarynkę lub z powodu złego wydarzenia, które nauczyło ją, że najlepszą obroną jest atak.
O ile typ drugi może w trakcie lektury książki ulec zmianie, o tyle typ pierwszy zawsze pozostaje tym kim jest. I autorzy nawet nie starają się zrobić z takiej postaci kogoś pozytywnego.
Niezłomna – nie boi się niczego: ani ognia, ani wirusów, ani gwałcicieli ani nawet młodych ludzi, którzy gnają w poszukiwaniu nowych Pokemonów i nie patrzą pod nogi. Taka bohaterka przypomina nieco Bruce'a Willis'a bądź Brada Pitta w filmach – przeżyje wszystko a po wybuchu bomby atomowej zostanie jej jedynie lekka szrama na policzku, która tylko doda jej uroku.
Niezłomne bohaterki często walczą z mścicielami mając na stopach dziesięciocentymetrowe szpilki. Ja w takich butach nie uciekłabym nawet przed jeżem, nie wspominając w ogóle o walce. Nigdy nie są zmęczone, nie pocą się – może używają dezodorantu, który działa 440 h i pachnie różyczkami? - bez grymasu na twarzy zjedzą konika polnego i popiją go deszczem zebranym z liści drzew.
Cierpiąca żona– biedaczka, która dusi się w swoim małżeństwie, bo mąż chcąc zarobić 40 tysięcy w tydzień, częściej bywa w pracy niż w domu. Typ cierpiącej żony zazwyczaj planuje zamordowanie swojego małżonka za to, że nie przynosi jej kwiatów i nie ogląda razem z nią powtórki „Seksu w wielkim mieście”. Czasami cierpiąca żona zamiast morderstwa planuje jedynie rozwód i wtedy zamiast kryminału mamy soczystą obyczajówkę, przy której możemy się integrować z pokrzywdzoną niewiastą i własnemu, realnemu mężowi, złorzeczyć pod nosem, że też kiedyś się z nim rozwiedziemy.
Wszak literatura wpływa na stan ducha czytającego.
Jak dla mnie są to najczęściej występujące w literaturze typy. Oczywiście jest ich więcej, ale kto by potrafił wymienić je wszystkie? Jeśli jesteście zainteresowani typami męskimi, które występują w literaturze to piszcie śmiało. Jako bezrobotna osoba z chęcią będę dla was tworzyć.